Dijken, molens, akkers, ingedamde binnenzeeën: ik ben stapelgek op polders.
Hoewel ik aan de voet van de met bossen bezaaide Utrechtse Heuvelrug
woon, ploeg ik op mijn racefiets het liefst urenlang door een leeg
polderlandschap. Niks mooiers dan een eindeloze strook asfalt die in de verte
achter de horizon verdwijnt. Verstand op nul, blik op oneindig en de beentjes
als molenwieken laten malen. Heerlijk. Mijn favoriete polder is Flevoland. Niet
alleen omdat het bij mij om de hoek ligt, maar ook omdat het onwerkelijk lege
land aan de hand van ingedutte dijken, statige gemalen en drooggevallen
eilanden een boeiend verhaal vertelt: het verhaal van de strijd tegen het
wassende Zuiderzeewater; het verhaal van oude scheepswrakken; het verhaal
van het grootste eiland ooit door mensenhanden gemaakt. Al deze verhalen
zorgen er voor dat ik de polder verkies boven heuvels, bossen en zelfs
bergen. Waar anders ter wereld kun je over een drooggevallen zeebodem
zoeven en toch verzuipen in een zee van ruimte? Nergens.

Ard Krikke – Hoofdredacteur Fietssport.nl